KAPITULLI 12 - Brirët

< Kapitulli 11                                                                                 Kapitulli 13 >

KAPITULLI 12 - Brirët

Jesusi tha, “Sonte, bija Ime, do të shkojmë në një pjesë tjetër të zemrës së ferrit. Unë dua të tregoj për brirët dhe se si ato do të përdoren për të dërguar shpirtrat e ligj dhe forcat djallëzore lart në sipërfaqe të tokës.”

Ndërsa Jesusi fliste, unë fillova të shikoj një vizion të hapur. Në këtë vizion, pashë një shtëpi të vjetër ferme, pa jetë dhe të zymtë, të rrethuar me pemë të kalbura dhe bar të lartë pa jetë. Oborri përreth shtëpisë ishte i ndotur nga gjëra të kalbura. Nuk kishte jetë atje. Shtëpia dukej sikur ishte e stabilizuar anëve por po fundesej në qëndër të fushës. Nuk kishte ndërtesa të tjera në dukje.

Vdekja ishte ngado. E dija se shtëpia ishte pjesë e ferrit, por nuk munda ta kuptoj se çfarë po shikoja. Brënda, mbrapa dritareve të errëta, dalloheshin hije të mëdha në formë njeriu. Kishte diçka të lig në paraqitjen e tyre. Njëra nga këto forma lëvizi drejt derës dhe e hapi atë.

Vështroja se si një burrë tepër I madh me muskuj jashtmase të mëdhenj doli tek dera dhe ecte në oborr. E pashë atë shumë qartë. Ishte rreth 6 feet i lartë (1.82m) me një trup masiv si të një ngritësi peshash. Kishte një ngjyrë gri të zymtë si ishte dhe ambjenti përreth. Kishte veshur vetëm një palë pantallona burrash. Ato ishin në ngjyrën gri dhe pa jetë ashtu si dhe lëkura e tij në pjesën e sipërme të trupit. Mishin e kishte si me luspa dhe kokën shumë të madhe. Në fakt, koka ishte kaq e madhe saqë këmbët ishin përthyer ngaqë mbanin peshën e rëndë. Këmbët i kishte si thundrat e dërrit. Fytyra ishte e vrazhdë dhe djallëzore dhe dukej se ishte shumë i vjetër. Sytë e tij ishin pa jetë dhe fytyra ishte shumë e gjërë.

Në këtë vizion, pashë këtë krijesë të tmerrshme që u largua nga oborri i vjetër. Toka dridhej kur ai lëvizte dhe brirët i dilnin nga sipër kokës – brirë të mëdhenj që rriteshin lartë e më lartë sa nuk mund t’i shikoje. Kur ecte, e shikoja se si brirët i rriteshin kaq ngadalë. Brirë të tjerë fillonin ti rriteshin gjithashtu nga koka. Brirë të vegjël dilnin nga brirët e mëdhënj. Pashë se koka e tij ishte si një bishë  - një bishë e ligë e fuqishme dhe plot me shkatërrim. Çdo hap që hidhte e dridhte tokën.

Jesusi tha, “Vështro.”

Pashë brirët ndërsa ngjiteshin lart dhe përfundonin nëpër shtëpira, kisha, spitale, zyra dhe ndërtesa të gjitha llojeve sipër në tokë. Brirët shkaktonin dëme të mëdha në gjithë tokën. Pashë bishën të fliste dhe shpirtrat djallëzor të hidheshin në tokë. Pashë shumë njerës të joshur nga këto forca fjallëzore dhe të bien në kurthet e Satanit.

Ne jemi në një luftë – e mira kundër të ligës, mendova unë.
“Ne jemi në luftë, “ dëgjova të thoshte Shpirti i Zotit. “E mira kundër të ligës.”

Re të zeza dilnin nga brirët dhe fshihnin shumë forma të liga që po dilnin për në tokë. Të gjitha neveritë që Zoti i urren ishin atje. Pashë mbretëri të ngriheshin nga toka dhe miliona njerëz fillonin ti ndiqnin këto forca të liga. Pashë brirët e vjetër që u hoqën dhe brirë të rinj rriteshin në vënd të tyre.

Dëgjova Jesusin të thoshte, “Kjo ka filluar të ndodhi tani! Këto gjëra janë, ishin dhe do të jenë. Njerëzit do të bëhen të dashurit e vetvetes sesa të Zotit. I ligu do të jetë i shfrenuar në ditët e fundit. Burra dhe gra do të duan shtëpitë e tyre, makinat, tokat, ndërtesat, bizneset, florinin dhe argjëndin e tyre më shumë sesa Mua.”

“Pendohuni,” tha Ai, “sepse Unë jam një Zot xheloz. Asgjë nuk mund të vihet para adhurimit Tim – as vajzat apo djemtë tuaj, gratë apo burrat. Sepse Zoti është një Shpirt dhe Ai duhet të adhurohet në Shpirt dhe në të vërtetë.”

Shikoja se si brirët lëviznin mbi faqen e dheut, duke u ngritur deri lart në qiell. Mbretëri të reja ngriheshin dhe kishte luftë dhe shkatërrim në mbarë tokën. Ata që e adhuronin bishën ishin të shumtë.

Bisha djallëzore me brirët ecte lart e poshtë sikur ishte në mendime, dhe toka dridhej nën peshën e tij. Pas disa minutash ai u kthye tek shtëpia e fermës. Re të zeza u krijuan dhe shumë ishin të vdekur në tokë.

E pashë botën në mes të një fatkeqësie të madhe dhe fillova të lutem me gjithë zemër.”O Zot, na ndihmo,” thirra unë. Pastaj dy bisha të mëdha në formë shpirti dolën nga toka dhe filluan të bëjnë luftë me njëri tjetrin. E dija se ata erdhën nga ferri.

Një turmë e madhe njerëzish qëndronin duke vështruar luftën midis këtyre dy djajve. Dhe pastaj pashë diçka të ngrihej nga toka midis tyre. Ata ndaluan së luftuari dhe qëndruan në secilën atë të një anije të madhe. Të dyja bishat u përpoqën për të shkatërruar anijen por nuk mundën. Ata e shtynë atë poshtë tokës dhe e fundosën atë mes tyre. Ata qëndronin ballë për ballë përsëri, gati për të filluar luftën e tyre.

Dëgjova një zë që tha, “Shiko.”

Ndërsa shikoja, një dritë u shfaq në tokë ku anija ishte fundosur. Anija u rishfaq përsëri mbi sipërfaqen e tokës dhe u bë një disk i madh. Të dy bishat filluan të marrin formë të tjera dhe u bënë të mëdha dhe të zeza. Një derë para diskut u hap dhe një rreze e fortë drite shfaqi një radhë shkallësh. Shkallët zbrisnin poshtë, poshtë në tokë dhe dëgjova një zë që tha, “Në ferr!”

Ishte një ndjesi e fortë djallëzore në ajër dhe u ndjeva e humbur ndërsa shikoja. Një forcë paralizuese doli nga disku dhe nuk kisha askund se ku të vrapoja. U ndjeva e zënë në grackë edhe pse isha si Shpirt.

Pothuajse menjëherë, Jesusi më ngriti lart e më lart deri sa munda të shikoja poshtë këtij vizioni. Por tani shkallët janë bërë si një shkallë lëvizëse që lëviznin lartë e poshtë nga zemra e tokës. Kur isha përkrah Jesusit, ndjehesha e sigurtë dhe e mbrojtur. “Do të dali nga ferri,” dëgjova një zë që foli.

Jesusi tha, “Kjo do të ndodhi. Kjo është ende për të ardhur. Shkruaje që të gjithë ta dinë.

Në vizionin tim shkalla lëvizëse sillte lart forca djallëzore dhe shpirtra të ligj. Të dyja bishat qëndronin, secila nga një anë e anijes, dhe pashë që ato filluan të ndryshinin përsëri. Dëgjova zhurmën e një ulërime të madhe – zhurmën e motorave që lëviznin më një shpejtësi të madhe. Kokat e bishave u bënë të mëdha dhe një dritë filloi të mbushte duart e tyre. Pashë se si të dyja bishat dhe anija u bashkuan të treja së bashku.

Shumë shpirtra, që dukeshin sikur ecnin në gjumë, marshonin drejt një nga bishat. Për orë të tëra shikoja këtë pamje të trishueshme, deri sa më në fund, njëra nga bishat ishte e mbushur plot me njerëz. Ndërsa dëgjoja, nga bisha e parë erdhi një ulërimë e madhe si ajo e një avioni që ishte gati për tu ngritur. Bisha e merrte fuqinë nga anija. Kur filloi të flututoj, ai u bë përsëri në formën e njeriut. Kur fluturonte, koka dukej sikur ishte plot me drita dhe forcë e madhe dilte prej tij.

Ndërsa u zhduk në qiell, koka e tij u bë përsëri një anije.

Akoma mund të dëgjoja zhurmën e bishës së parë kur shikoja se si bisha e dytë po mbushej me shpirtra. Kur u mbush plot, pashë bishën e dytë që filloi të shkoj drejt si rraketë. Ai u bashkua me bishën tjetër dhe të dy largoheshin ngadalë në qiellin e zymtë. Bisha e dytë, gjithashtu, morri formën e një burri. Dëgjova ulërimën e tyre të madhe kur u larguan.

Po mendoja se çfarë donte të thoshte kjo. Pashë anijen, apo diskun, që u vendos përsëri në tokë. Toka u mbyll mbi të deri sa u zhduk nga sytë. Ndërsa vizioni flloi të zbehej, pashë një sallë të madhe gjyqi dhe mendova për fronin e madh të bardhë të gjykimit.

 Kapitulli 13 >

KAPITULLI 11 - Errësira e jashtme

< Kapitulli 10                                                                                   Kapitulli 12 >

KAPITULLI 11 - Errësira e jashtme

Natë pas nate Jesusi dhe unë u kthyem në ferr me qëllim që unë të mund të shkruaja rreth këtyre të vërtetave të tmerrshme. Sa herë që ne kalonim nga zemra e ferrit, unë ecja shumë afër Jesusit. Një frikë e e madhe më mbërthente shpirtin sa herë që kujtoja se çfarë më kishte ndodhur atje. E dija se duhej të vazhdoja të shpëtoja shpirtrat. Por ishte vetëm prej mëshirës së Zotit që unë mund të kthehesha atje.

Ne ndaluam para një grup djajsh që po këndonin dhe lavdëronin Satanin. Ata dukej sikur po kënaqeshin shumë. Jesusi tha, “Unë do të lë që të dëgjosh se çfarë po thonë.”

“Ne do të shkojmë tek kjo shtëpi sot dhe do të torturojmë ata që janë atje. Ne do të marrim më shumë pushtet nga Zoti Satan, nëse e bëjmë këtë si duhet, “ thanë ata.

“Oh, po, ne do të shkaktojmë shumë dhimbje dhe sëmundje atje dhe shumë pikëllim për të gjithë ata”. Ata filluan të kërcenin dhe këndonin këngë djallëzore si lavdërim për Satanin, i lavdishëm në ligësi.

Një djall tha, “Ne duhet të bëjmë shumë kujdes për ata që besojnë në Jesus, sepse ata mund të na dëbojnë.” “Po,” tha tjetri, “në emrin e Jesusit ne duhet tia mbathim.” Pastaj një djall i fundit tha, “Por ne nuk do të shkojmë tek ata që e njohin Jesusin dhe fuqinë e emrit të Tij.”

“Ëngjëjt e Mi,” tha Jesusi, “i ruajnë njerëzit e Mi nga këta shpirtra të ligj dhe veprat e tyre nuk përparojnë. Unë gjithashtu mbroj shumë nga të pashpëtuarit,  edhe pse ata nuk e dinë këtë. Unë kam shumë ëngjëj që punojnë për të ndaluar planet djallëzore të Satanit”.

Jesusi tha, “Ka shumë djajë në ajër dhe në tokë. Unë të kam lejuar të shikosh disa prej këtyre djajve, por jo të tjerët. Për këtë arsye ungjilli duhet t’i predikohet gjithësecilit. E vërteta do ti çliroj njerëzit dhe Unë do ti mbroj nga i ligu. Në emrin Tim është shpëtimi dhe liria. Unë kam gjithë fuqinë në Qiell dhe në tokë. Mos e kini frikë Satanin, por kini frikë Zotin”.

Ndërsa ecnim përmes ferrit, Jesusi dhe unë arritëm tek një burrë shumë i madh dhe i errët. Ai ishte i mbështjellë nga errësira dhe kishte pamjen e një ëngjëlli. Ai po mbante diçka në dorën e majtë. Jesusi tha, “Ky vënd është quajtur errësira e jashtme”.

Dëgjoja të qara dhe kërcitje dhëmbësh. Askund më parë nuk ka patur një mungesë shprese të thellë sa ndjeva në këtë vënd. Ëngjëlli që qëndronte para nesh nuk kishte krahë. Dukej të ishte 30 feet (9.14m) i gjatë, dhe e dinte me saktësi se çfarë po bënte. Kishte një disk të madh në dorën e majtë dhe po kthehej ngadalë me diskun e ngritur lart sikur po bëhej gati ta hidhte.

Ishte një zjarr në mes të diskut dhe terr i zi në anësoret e jashtme. Ëngjëlli e mbante dorën poshtë diskut dhe shtrihej sa më shumë mbrapsh për të arritur nivel më të lartë.

Po mendoja se kush mund të ishte ky ëngjëll gjigant dhe se çfarë do të bënte. Jesusi i dinte mendimet e mia dhe tha përsëri, “Kjo është errësira e jashtme. Kujtoje se Fjala Ime thotë, ‘Bijtë e mbretërisë do të flaken në errësirat e jashtme, do të ketë të qara dhe kërcitje dhëmbësh.(Mateu 8:12)

“Zot,” thashë unë, “Ti do të thuash se shërbëtorët e Tu janë këtu?”

Po,” tha Jesusi, “shërbëtorët që kthyen shpinën pasi i thirra ata. Shërbëtorët që donin botën më shumë se Mua dhe u kthyen të zhyten në llumin e mëkatit. Shërbëtorët që nuk përfaqësonin të vërtetën dhe shenjtërinë. Është më mirë për dikë që kurrë nuk më ka shërbyer sesa të kthej shpinën pasi ka filluar të më shërbej Mua”.

“Më besoni Mua,” tha Jesusi, “Nëse mëkaton, ti do të japësh llogari para Atit. Nëse pendohesh për mëkatet e tya, Unë do të jem besnik të pastroj ty nga e gjithë padrejtësia. Por nëse nuk pendohesh, Unë do të vij në një kohë kur ti nuk e mendon dhe ti do të hiqesh me jobesimtarët dhe do të hidhesh në errërirën e jashtme”.

Shikoja se si ëngjëlli i errët e hodhi diskun e madh larg, shumë larg në errësirë.

“Flala Ime e ka kuptimin ashtu si thuhet; ‘ata do të flaken në errësirën e jashtme’.”

Dhe pastaj, menjëherë, Jesusi dhe unë ishim në ajër duke e ndjekur diskun nëpër hapësirë. Erdhëm në anën e jashtme të diskut dhe qëndronim duke parë brënda.

Ishte një zjarr në qëndër të diskut dhe njërëzit notonin brënda dhe jashtë, sipër dhe poshtë flakëve valëvitëse. Nuk kishte asnjë djall apo shpirt të lig këtu, vetëm shpirtra që digjeshin në një det zjarri.

Jashtë diskut ishte pjesa më e zezë e errësirës. Vetëm drita e flakëve në disk ndriçonte ajrin e natës. Në këtë dritë unë pashë njerëz që përpiqeshin të notonin drejt anëve të diskut. Disa prej tyre gati arrinin tek anët kur nëj forcë thithëse nga brënda diskut do ti tërhiqte ata mbrapsh drejt flakës. Shikoja se si format e tyre shndërroheshin në skelete me shpirtra në ngjyrë gri. Atëherë e kuptova se kjo ishte thjesht një pjesë tjetër e ferrit.

Dhe pastaj pashë si në një vizion ëngjëjt që po hapnin vulat. Kombet dhe mbretëritë dukeshin sikur ishin të mbyllura poshtë tyre. Kur ëngjëjt i hapën vulat, burra dhe gra, djem dhe vajza marshonin drejt flakëve të zjarrit.

Vështroja me një habi të trishtueshme, duke menduar nëse i njihja ndonjë nga shërbëtorët e rënë të Zotit që po marshonin pranë. Nuk mund ta hiqja kokën nga pamja që shpirtrat marshonin drejt zjarrit dhe askush nuk po përpiqej t'i ndalonte. Unë thirra, “Zot, të lutem ndaloi ata para se të arrijnë zjarrin!”

Por Jesusi tha, “Ai që ka veshë duhet të dëgjoj. Ai që ka sy duhet të shikoj. Bija Ime, bërtit kundër mëkatit dhe djallëzisë. Tregoju shërbëtorëve të Mi të jenë besnik dhe të thërresin emrin e Zotit. Unë po të çoj në këtë vënd të tmerrshëm me qëllim që ti t'ju tregosh atyre për ferrin”.

Jesusi vazhdoi, “Disa nuk do të besojnë ty. Disa do të thonë se Zoti është tepër I mirë për ti dërguar burrat dhe gratë në ferr. Por thuaju atyre se Fjala Ime është e vërtetë. Thuaji atyre se I frikësuari dhe mosbesuesi do të kenë pjesën e tyre në liqenin e zjarrit”.

KAPITULLI 10 – Zemra e Ferrit

<Kapitulli 9                                                                                      Kapitulli 11>


KAPITULLI 10 – Zemra e Ferrit

Gjatë natës unë dhe Jesusi shkuam ne ferr. Gjatë ditës, ferri ishte gjithmonë para syve të mi. U përpoqa t'ju tregoj të tjerëve për atë që pashë, por ata nuk më besonin. U ndjeva kaq e vetmuar dhe vetëm me hirin e Zotit mund të vazhdoja. Gjithë lavdia i përket Zotit Jesu Krisht.

Natën tjetër Jesusi dhe unë u kthyem në ferr. Ecnim përgjatë anëve të barkut të ferrit. I dallova këto pjesë ngaqë kisha qënë më parë. E njëjta kalbësirë, e njëjta aromë e ligë, i njëjti pisllik dhe ajër i nxehtë ishte ngado. Isha tashmë shumë e lodhur.

Jesusi i dinte mendimet e mia dhe tha, “Unë kurrë nuk do të lë apo braktis ty. E di se je e lodhur, por Unë do të jap forcë.”

Prekja e Jesusit më dha forcë dhe ne vazhduam të ecim. Para pashë një objekt të madh e të zi, e madhe pothuajse sa një fushë baseballi që dukej se lëvizte lartë e poshtë. M'u kujtua se më kishin thënë se kjo ishte “zemra e ferrit”.

Nga kjo zemër e zezë dilnin çfarë dukej si krahë apo brirë të mëdhenj. Ato dilnin prej saj, ngriheshin lart dhe dilnin nga ferri në tokë dhe sipër tokës. Po mendoja nëse këto brirë ishin ato për të cilat fliste Bibla.

Rreth e rrotull zemrës, toka ishte e thatë dhe ngjyrë kafe. Për rreth 30 feet (9.14m) nga të gjitha drejtimet, toka ishte e djegur dhe e thatë në një ngjyrë kafe si e ndryshkur. Zemra ishte më e zeza por një ngjyrë tjetër si ajo e lupsave të lëkurës së gjarprit ishte e trazuar me të zezën.

Një erë e tmerrshme dilte nga zemra sa herë që ajo rrihte. Lëvizte si një zemër e vërtetë dhe rrihte lart e poshtë. Një forcë e ligë e rethonte. E çuditur ndërsa shikoja këtë zemër të lig pyesja veten se cili ishte qëllimi i saj.

Jesusi tha, “Këto degë, që duken si arterjet e një zemre, janë tubat që kalojnë nëpër tokë për të hedhur ligësinë mbi të. Këto janë brirët që Danieli pa (Danieli: 7 & 8) dhe ato përfaqësojnë mbretëritë djallëzore ne tokë. Disa kanë qënë, disa do të jenë dhe disa janë tani. Mbretëri djallëzore do të lindin dhe Antikrishti do të sundoj mbi shumë njerëz, vënde dhe gjëra. Nëse do të jetë e mundur, vetë të zgjedhurit do të mashtrohen nga ai. Shumë do të largohen dhe do të adhurojnë bishën dhe imazhin e tij.”

“Nga këto degë apo brirë kryesorë, degë më të vogla do të rriten. Nga këto degë më të vogla do të vijnë djajë, shpirtra të ligj dhe të gjitha mënyrat e forcave të liga. Ata do të lëshohen mbi tokë dhe të udhëzuar nga Satani do të bëjnë shumë vepra të liga. Këto mbretëri dhe forca të liga do t'i binden bishës dhe shumë do ta ndjekin atë deri në shkatërrim. Ndodh që këtu në zemër të ferrit këto gjëra fillojnë.”

Këto janë fjalët që Jesusi më foli mua. Ai më udhëzoi t'i shkruaj dhe t'i hedh në një libër dhe t'i tregoj botës për ato. Këto fjalë janë të vërteta. Këto zbulime m'u treguan nga Zoti Jesu Krisht, që të gjithë t'i njohin dhe t'i kuptojnë veprat e Satanit dhe skemat djallëzore që ai planifikon për të ardhmen.

Jesusi tha, “Më ndiq Mua.” U ngjitëm në një shkallë që të çonte brënda në zemër, ku një derë u hap para nesh. Në zemër kishtë errësirë të plotë. I dëgjoja zhurmat e britmave dhe kishte një aromë të tmerrshme saqë po merrja frymë me zor. Në errësirë mund të shikoja vetëm Jesusin. Unë ecja shumë afër Atij.

Dhe papritur, Jesusi kishte ikur! Më e pabesueshmja kishte ndodhur. Unë isha e vetme në zemrën e ferrit. Më kapi tmerri. Frika më rrëmbeu shpirtin dhe vdekja më mbërtheu.

Unë po thërrisja Jesusin, “Ku je Ti? Ku je Ti? Oh, të lutem kthehu, Zot!” Unë thirra e thirra por askush nuk u përgjigj.

“O Zoti im,” bërtisja unë “Unë duhet të dal që këtu.” Fillova të vrapoj në errësirë. Kur prekja muret, ata dukeshin sikur merrnin frymë dhe lëviznin kundrejt duarve të mia. Dhe pastaj unë nuk isha më vetëm.

Dëgjova të qeshura kur dy djajë, të rrethuar nga një dritë e verdhë e zbehtë më mbërthyen të dyja duart. Ata shpejt vendosën zinxhira nëpër krahët e mi dhe filluan të më tërheqin poshtë në thellësi të zemrës. Unë bërtisja për Jesusin , por nuk kishte asnjë përgjigje. Unë qaja dhe u përpoqa me gjithë forcën time, por ata vazhdonin të më tërhiqnin sikur nuk ofroja asnjë lloj rezistence.

Ndërsa shkuam më thellë në zemër, ndjeva një dhimbje të tmerrshme kur një forcë më fërkonte trupin. Më dukej sikur mishi po më rripej. Bërtita e tmerruar.

Kapësit e mi më tërhiqnin në një qeli dhe më hodhën brënda. Kur e kyçën derën, fillova të bërtisja më fortë. Ata qeshnin me tallje dhe thanë, “Nuk do të bëj ndonjë të mirë të bërtasësh. Kur të vij koha jote, ti do të sillesh para shefit tonë. Ai do të torturoj ty për kënaqësinë e tij.”

Aroma e tmerrshme në zemër më ngjitej në trup. “Përse jam këtu? Ku është problemi? A jam e çmëndur? Më lër të dal! Më lër të dal!” bërtisja unë po pa rezultat.

Pas pak fillova të ndjej anën e qelisë në të cilën isha. Ishte e rrumbullakët dhe  butë si diçka e gjallë. Ishte e gjallë dhe filloi të lëviz. “O Zot,” bërtita unë. “Çfarë po ndodh? Jesus, ku je?” por vetëm jehona e zërit tim u kthye si përgjigje.

Frika – frika më e tmerrshme më mbërtheu shpirtin. Për herë të parë që kur Jesusi më la vetëm, fillova të kuptoj se isha e humbur pa shpresë fare. Qaja me dënese dhe thërrisja Jesusin herë pas here. Pastaj dëgjova një zë në errësirë që më thoshte, “Nuk do të bëj ndonjë të mirë të thërrasësh për Jesusin. Ai nuk është këtu.”

Një dritë e zbehtë filloi të mbushi vëndin. Për herë të parë munda të shikoj qeli të tjera, qeli si e imja, të futura në murin e zemrës. Një lloj rrjete ishte para nesh dhe brënda çdo qelie një lloj substance ngjitëse si baltë rridhte përmes qelive.

Një zë gruaje nga qelia tjetër më tha,”Ti je e humbur në këtë vënd torture. Nuk ka asnjë rrugë dalje nga këtu.”

Mezi munda ta shikoj në zbehtësinë e dritës. Ajo ishte zgjuar, ashtu si unë, por banorët e të gjitha qelive të tjera dukeshin të ishin në gjumë apo në ekstazë. “Asnjë shpresë,” bërtiste ajo, “asnjë shpresë!”

Më kapi një ndjenjë vetmije e madhe dhe dëshpërim i plotë. Fjalët e gruas nuk më ndihmuan. Ajo tha, “Kjo është zemra e ferrit. Këtu ne torturohemi, por torturat tona nuk janë aq të këqija sa të atyre në pjesët e tjera të ferrit.” Më vonë e mora vesh se ajo kishte gënjyer se këtu nuk kishte aq shumë tortura sa diku tjetër në ferr.

“Disa herë,” vazhdoi ajo, “ne vijmë para Satanit dhe ai na torturon për kënaqësinë e tij. Satani ushqehet me dhimbjen tonë dhe bëhet më i fortë nga britmat tona të dëshpërimit dhe të trishtimit. Mëkatet tona janë gjithmonë para nesh. Ne e dimë se jemi pa besim. Ne e dimë gjithashtu se dikur ne e njihnim Zotin Jesus, por e refuzuam Atë dhe u larguam nga Zoti. Ne bëmë çfarë deshëm. Para se të vija këtu, isha një prostitutë. Unë pranoja burra dhe gra për paratë e tyre dhe e quaja ‘dashuri’ atë që ne bënim. Unë shkatërrova shumë familje. Shumë lezbike, homoseksualë dhe kurorëshkelës janë në këto qeli.”

Unë thirra në errësirë, “Unë nuk përkas këtu. Unë jam e shpëtuar. Unë i përkas Zotit. Përse jam këtu?” por nuk kishte asnjë përgjigje. Pastaj djajtë u kthyen dhe hapën derën e qelisë sime. Njëri më tërhiqte ndërsa tjetri më shtynte në një udhë të palëmuar. Prekja e djajve ishte si një flakë djegësë kundrejt lëkurës sime. Ata po më lëndonin.

“O Jesus, ku je Ti? Të lutem më ndihmo, Jesus!” thërrisja unë. Një zjarr i zhurmshëm doli para meje por ndaloi para se të më prekte. Tani dukej sikur mishi po më shqyhej nga trupi. Dhimbja më torturuese që mund ta imagjinoja më përfshiu. Kisha dhimbje përtej imagjinatës.

Diçka e padukshme po më shqyente trupin, ndërsa shpirtrat e këqinj në formën e lakuriqve të natës më kafshonin në gjithë trupin.

“I dashur Zoti Jesus,” thërrisja unë, “Ku je Ti? Oh, të lutem më lër të dal që këtej!”

Më shtynin dhe tërhiqnin deri sa arritëm në një vënd të gjerë të hapur në zemrën e ferrit, pastaj më hodhën para një lloj altari të pistë. Mbi altar ishte një libër i madh i hapur. Dëgjova të qeshura djallëzore dhe e kuptova se po shtrihesha në pisllëk para Satanit.

Satani tha, “Më në fund të kam edhe ty!”

Unë u tërhoqa mbrapsh e tmerruar por shpejt e kuptova se ai nuk po më shikonte mua, por dikë para meje. Satani tha, “Ha-ha, më në fund jam në gjëndje të të shkatërroj nga toka. Më lër të shoh se cili do të jetë ndëshkimi yt.” Ai hapi librin dhe kalonte gishtin nëpër faqet. Emri i shpirtit u thirr dhe ndëshkimi u përcaktua.

“I dashur Zot,” thirra unë, “a mund të jetë e gjitha kjo e vërtetë?”

Unë vija më pas dhe djajtë më shtynë në një platformë dhe më detyruan të përulem para Satanit. E njëjta e qeshur djallëzore doli prej tij. “Unë prita për ty për një kohë të gjatë dhe më në fund të kam” thirri ai me një kënaqësi të ligë. “Ti u përpoqe të më shpëtoje, por tani unë të kam.”

Një frikë që kurrë nuk e kisha ndjerë më parë më pushtoi. Mishi përsëri po më copëtohej dhe një zinxhir i madh po mbështillej rreth trupit tim. Hodha sytë poshtë për të parë veten ndërsa zinxhiri po vendosej mbi mua. Dukesha si të tjerët. Isha një skelet i mbushur më kockat e të vdekurve. Krimbat më zvarriteshin brënda meje dhe një zjarr filloi tek këmbët e mia dhe më përfshiu në flakë.

Unë thirra përsëri, “O Zoti Jesus, çfarë ka ndodhur? Ku je ti, Jesus?”

Satani qeshte dhe qeshte. “Nuk ka asnjë Jesus këtu,” tha ai, “unë jam mbreti jot tani. Ti do të jesh me mua këtu përgjithmonë. Tani ti je e imja.”

Më kapi një ndjenjë e tmerrshme. Nuk munda të ndjeja Zotin, as dashurinë, as paqen, as ngrohtësinë. Por mund të ndjeja ndjenjat e frikës, urrejtjes, dhimbjes së tmerrshme dhe trishtimit pa masë. Unë i thirra Zotit Jesus të më shpëtonte, por nuk kishte asnjë përgjigje.

Satani tha, “Unë jam Zoti yt tani,” dhe ngriti krahët për të thirrur një djall në krah të tij. Përsëri, një djall I lig erdhi në platformën ku po qëndroja dhe më rrëmbeu. Kishte një trup të madh, me një fytyrë si një lakuriq nate dhe një aromë e ligë dilte prej tij.

“Çfarë duhet të bëj me të, zoti Satan?” pyeti djalli, kur një djall tjetër me qime në gjithë trupin dhe fytyrën si një dërr i egër gjithashtu më rrëmbeu. “ Çoje atë në pjesën më të thellë të zemrës, një vënd ku tmerret janë gjithmonë para syve të saj. Atje ajo do të mësoj të më thërrasi mua Zot.”

Më tërhoqën në një vënd të errët dhe më hodhën diku në të ftohtë dhe të lagësht. Oh, si mund të ndjehej dikush ftohtë dhe duke u djegur njëkohësisht në të njëjtën kohë? Unë nuk e dija. Por zjarri më digjte trupin dhe krimbat më zvarriteshin në gjithë trupin. Rënkimet e të vdekurve mbushnin ajrin.

“O Zoti Jesus,” thirra e dëshpëruar, “përse jam këtu? I dashur Zot, më lër të vdes.”

Papritur një dritë e mbushi vëndin ku unë isha ulur. Jesusi u shfaq dhe më mori  në krahët e Tij dhe në atë çast isha kthyer në shtëpinë time.

“I dashur Zoti Jesus, ku ishe Ti?” po qaja unë dhe lotët më rridhnin nëpër faqe.

Me butësi Jesusi më foli dhe tha, “Bija Ime, ferri është i vërtetë. Por ti kurrë nuk do ta dije po të mos e kishe përjetuar vetë. Tani ti e di të vërtetën dhe se si është me të vërtetë të jesh e humbur në ferr. Tani mund t'i tregosh të tjerëve për të. Unë duhej të lija ta përjetoje këtë që ta dije pa asnjë dyshim.”

Isha kaq e trishtuar dhe e lodhur. Rashë në krahët e Jesusit. Edhe pse Ai më solli në vete plotësisht, unë doja të shkoja larg, larg nga Jesusi, nga familja ime, nga të gjithë.

Gjatë ditëve që pasuan unë isha shumë e sëmurë në shtëpi. Shpirti im ishte kaq i trishtuar dhe tmerret e ferrit ishin përherë para syve të mi. Kaluan shumë ditë para se të përmirësohesha plotësisht.

KAPITULLI 9 - Tmerret e Ferrit

< Kapitulli 8                                                                                    Kapitulli 10 >

KAPITULLI 9 – Tmerret e Ferrit

E kuptova përse njerëzit në këto qeli në barkun e ferrit ishin ndryshe nga ata të tjerët në torturë. Kishte shumë gjëra që nuk i kuptoja. Thjesht dëgjoja Jesusin dhe regjistroja të gjitha ato që dëgjova dhe pashë për lavdinë e Zotit.

Me aq sa mund të shikoja, qelitë dukeshin sikur ishin në një reth të pafund. Gjendej  një shpirt i vetëm në çdo qeli. Ankimet, vajet, psherëtimat dhe rënkimet vinin nga qelitë ndërsa ne ju kalonim afër.

Ne nuk kishim ecur larg kur Jesusi ndaloi para një qelie tjetër. Kur vështruam brënda, doli një dritë. (Jesusi e bënte dritën). Unë qëndroja dhe shikoja një shpirt që e dija se ishte në torturë të madhe! Ishte një grua tjetër dhe ajo ishte në ngjyrë blue në gri. Mishi i saj ishte i vdekur dhe pjesët që ishin kalbur po i binin nga kockat. Kockat e saj ishin të gjitha të djegura në të zezë të thellë, dhe akoma kishte copa nga rrobat e saj të grisura. Krimbat i dilnin nga mishi dhe kockat. Një aromë e keqe e mbushi qelinë.

Ashtu si gruaja e parë, edhe kjo ishte e ulur në një karrige lëkundëse. Ajo mbante një kukull prej lecke. Kur lëkundej, qante dhe shtrëngonte kukullën në gjoks. Dënesa të mësha e trondisnin trupin e saj dhe klithma kuje vinin nga qelia.

Jesusi më tha, “Edhe ajo ishte një shërbëtore e Satanit. Ajo ja shiti shpirtin e saj atij dhe kur ishte gjallë, praktikonte çdo lloj ligësie. Magjia është e vërtetë,” tha Jesusi.

“Kjo grua mësoi dhe praktikoj magji dhe ktheu shumë drejt udhës së mëkatit. Ata që ishin mësues të magjisë patën vëmëndjen e veçantë dhe një forcë më të madhe nga Satani, sesa ata që thjesht e praktikonin atë. Ajo ishte një fallxhore, parashikuese dhe ndërmjetëse për masterin e saj. Ajo fitoi favore të mëdha nga Satani për të gjitha ligësitë që kreu. Ajo e dinte si t'i përdorte forcat e errëta për vete dhe për Satanin. Ajo shkonte në shërbime për të adhuruar djallin dhe lavdëronte Satanin. Ajo ishte një grua e fuqishme për atë.”

Po mendoja se sa shumë shpirtra kishte mashtruar ajo për Satanin. Vështroja këtë skelet kockash të këtij shpirti që qante mbi një kukull lecke – një copë e pistë lecke. Trishtimi më mbushi zemrën, dhe lotët më mbushën sytë. Ajo e shtrëngonte kukullën prej lecke sikur ajo të ishte në gjëndje ta ndihmonte apo ndoshta gruaja mund ta ndihmonte. Aroma e vdekjes e mbushte vëndin.

Pastaj pashë se si ajo filloi të ndryshoj si gruaja tjetër. Në fillim ishte një grua plakë në vitete 1930 dhe pastaj në një grua të re në ditët e sotme. Herë pas here ajo bënte këtë transformim fantastik para syve tonë.

“Kjo grua,” tha Jesusi, “ishte njësoj si një predikues për Satanin. Ashtu si ungjilli i vërtetë na predikohet nga një ministër i vërtetë, po ashtu edhe Satani ka ministerat e tij të falsifikuar. Ajo kishte llojin më të fortë të fuqisë satanike, atë lloj që i duhej të shiste shpirtin për ta marrë. Dhuratat djallëzore të Satanit janë si ana e kundërt e monedhës ndaj dhuratave shpirtërore që Jesusi i jep besimtarëve. Kjo është fuqia e errësirës”.

“Këto punëtore të Satanit punonin në okulte, në dyqane magjie ku lexonin dorën apo në shumë mënyra të tjera. Një ndërmjetëse e Satanit është një punëtore e fuqishme satanike. Këta individë janë të mashtruar plotësisht dhe janë të shitur tërësisht tek Satani. Disa punëtorë të errësirës madje nuk mund t'i flasin Satanit nëse ndërmjetësja e tyre nuk flet në emër të tyre. Ata bëjnë sakrifica njerëzore dhe kafshësh për djallin”. 

“Shumë njerëz I japin shpirtin Satanit. Ata zgjedhin t’i shërbejnë atij sesa Mua. Zgjedhja e tyre është vdekja vetëm nëse pendohen për mëkatet e tyre dhe më thërresin Mua. Unë jam I besueshëm dhe do ti shpëtoj ata nga mëkatet e tyre.  Shumë e shesin shpirtin tek Satani duke menduar se do të jetojnë përgjithmonë. Por ata do të kenë një vdekje të tmerrshme”.

“Satani akoma mendon se mund ta hedhi poshtë Zotin dhe të përmbysi planin e Zotit, por ai u mund në kryq. Unë I morra çelësat nga Satani dhe kam gjithë fuqinë në qiell dhe në tokë”.

“Pasi kjo grua vdiq, ajo shkoi drejt e në ferr. Djajtë e sollën para Satanit, ku e zemëruar ajo pyeste përse djajtë kanë kontroll mbi atë, sepse në tokë ajo mendonte se I kontrollonte ata. Atje ata kanë bërë sipas kërkesës së saj. Gjithashtu ajo e pyeti Satanin për mbretërinë që I kishte premtuar asaj”.

“Satani vazhdonte ta gënjente edhe pas vdekjes së saj në tokë. Ai tha se do ta kthente atë në jetë dhe do ta përdorte përsëri për qëllimet e tij. Me mashtrim, ajo I fitoi atij shumë shpirtra, kështu që gënjeshtrat e tij ju dukën asaj të arsyeshme. Por në fund, Satani kishte qeshur dhe e kishte qorturar atë. Ai I tha asaj, ‘Unë të mashtrova dhe të përdora ty gjithë këto vite. Unë kurrë nuk do ta jap ty mbretërinë time’.”

Djalli tunde krahët drejt gruas dhe dukej sikur mishi I binte nga kockat. Ajo ulërinte nga dhimbja kur një libër I madh I zi u soll për Satanin. Ai e hapi dhe çonte gishtin nëpër faqet deri sa gjeti emrin e saj.

“Oh, po,” tha Satani, “ ti më shërbeve mirë në tokë. Ti më solle më shumë se 500 shpirtra.” Ai e gënjeu dhe I tha, “Dënimi yt nuk do të jetë aq I keq sa të tjerët.”

Një kakarisje e të qeshurës djallëzore shpërtheu. Satani qëndronte dhe drejtoi gishtin tek gruaja dhe një erë e madhe u ngrit dhe mbushi vëndin. Një tingull si një bubullimë ulëritëse doli prej tij.

“Ha-ha,” tha djalli, “merre mbretërinë tënde nëse mundesh.” Pastaj një forcë e padukshme e përplasi atë në tokë.

“Ti do të më shërbesh mua këtu gjithashtu,” qeshte Satani kur ajo po përpiqej të ngrihej. Gruaja ulërinte nga dhimbja kur mishi vazhdonte ti shqyhej nga kockat prej djajve. Ajo u tërhoq zvarrë në qelinë e saj. Ajo I mbante mënd premtimet e Satanit. Ai I kishte thënë se ajo do të kishte gjithë fuqinë. Ai I kishte thënë se ajo kurrë nuk do të vdiste. Ai I kishte thënë se ai kishte fuqi mbi jetën dhe vdekjen dha ajo I kishte besuar. Asaj I ishte thënë se Satani mund të ndaloj çdo gjë që mund ta vrasi atë. Satani I tha asaj shumë gënjeshtra dhe I premtoi shumë gjëra.

Jesusi tha, “Unë erdha të shpëtoj të gjithë njerëzit. Dëshiroj që të gjithë ata që janë të humbur të pendohen dhe të thërresin emrin Tim. Nuk është vullneti Im që ata të humbasin, por të kenë jetën e përjetshme. Është e trishtueshme të themi se shumica nuk do të pendohen për mëkatet e tyre para se të vdesin dhe ata do të shkojnë në ferr. Por rruga drejt Qiellit është e njëjtë për të gjithë njerëzit. Ju duhet të keni lindur përsëri që të hyni në mbretërinë e Zotit. Ju duhet të vini tek Ati në emrin Tim dhe të pendoheni për mëkatet tuaja. Ju duhet që sinqerisht t'ja jepni zemrën Zotit dhe t'i shërbeni Atij.”

“Bijë,” vazhdoi Jesusi, “gjëja tjetër që do të zbuloj ty është akoma dhe më e tmerrshme. E di se do të brengosi. Gjithashtu, Unë dua që bota të dëgjoj dhe ta di se çfarë Shpirti i thotë kishave. Në këto qeli, me aq sa sheh, janë shpirtrat në torturë. Sa herë që qelitë janë mbushur, ferri zmadhohet për të marrë më shumë shpirtra. Ju I keni të gjitha shqisat në ferr. Dhe nëse je I verbër në tokë, do të jesh I verbër në ferr. Nëse ke vetëm një krah në tokë, do të kesh vetëm një krah në ferr.”

Unë duhet t’ju them të pendoheni, sepse ferri është një vënd I tmerrshëm, një vënd I frikshëm, një vënd me trishtim të tmerrshëm dhe britma të pafund pendimi. Ju lutem të besoni se çfarë ju them sepse është e vërtetë. Kjo ishte kaq e vështirë për mua saqë isha e sëmurë shumë herë gjatë pregatitjes së kësaj dëshmie. Pashë gjëra në ferr që janë tepër të tmerrshme për tu treguar – madje dhe më të tmerrshme se kujat e torturës, aroma e mishit të kalbur dhe tmerri I zjarreve në ferr me ato gropat e thella. Gjithashtu pashë gjëra që Zoti nuk do të më linte t’i shkruaja.

Kur ju vdisni në tokë dhe nëse keni lindur përsëri me Shpirtin e Zotit ( Pagëzimi), shpirti juaj shkon në Qiell. Nëse jeni mëkatar kur vdisni, shkoni menjëherë në ferrin që digjet. Djajtë me zinxhira të mëdhenj do ta tërheqin shpirtin tuaj përmes portave të ferrit, ku do të hidheni në gropa dhe do të torturoheni.  Me kalimin e kohës do të silleni para Satanit. Ju do ti dini dhe ndjeni të gjitha gjërat që do tju ndodhin në ferr.

Jesusi më tregoi se është një vënd në ferr që quhet “qëndra e argëtimit”. Shpirtrat që janë mbyllur në gropa nuk mund të sillen këtu. Ai më tha gjithashtu se edhe pse torturat ndryshojnë për shpirtra të ndryshëm, ata të gjithë digjen me zjarr.

'Qëndra e argëtimit' është në formën e një arene cirku. Njerëz të ndryshëm që do të jenë argëtuesit sillen në mes të qëndrës së argëtimit. Këta janë ata njerëz që duke e ditur I shërbenin Satanit në tokë. Ata janë ata që me vullnetin e tyre të lirë zgjodhën të ndjekin Satanin në vënd të Zotit. Rreth anëve të arenës janë shpirtrat e tjerë, përveç atyre që janë në gropat.

Ata që janë në mes të arenës ishin drejtues të botës së okulteve para vdekjes së tyre. Ata ishin magjistarë, ndërmjetës, fallxhorë, lexues mëndje, shtriga – të gjithë ata që me ndërgjegje zgjodhën ti shërbejnë Satanit.

Kur ata ishin gjallë në tokë, mashtruan shumë dhe bën që ata të ndjekin Satanin dhe të mëkatonin. Ata që janë mashtruar dhe që u shtynë të bien në mëkat, vijnë dhe i torturojnë mashtruesit e tyre. Një nga një ata janë të lejuar ti torturojnë ata.

Në një torturë të tillë, kockat shpirtërorë janë hequr veç e veç dhe digjen në pjesë të ndrushme të ferrit. Shpirti është me plot kuptimin e fjalës i shqyer copë copë dhe pjesët I janë shpërndarë nëpër ferr në një lloj gjuetie të egër djajsh. Shpirtrat e gjymtuar ndjejnë dhimbje të padurueshme. Ata që janë jashtë arenës mund t'ju hedhin gurë atyre që janë në arenë. Çdo metodë torture e imagjinueshme është e lejuar. Shpirtrat që torturohen kërkojnë vdekjen, por kjo është vdekja e përjetshme. Satani i jep urdhërat për të gjitha këto të bëhen. Kjo është qëndra e tij e argëtimit.

Jesusi tha, “Unë I mora çelësat e ferrit nga Satani shumë vite më parë. Unë erdha dhe I hapa këto qeli dhe lashë të dalin njerëzit e Mi. Sepse në kohën e Testamentit të Vjetër para se Unë të jepja jetën Time bë kryq, parajsa ishte vendosur afër ferrit. Këto qeli ishin dikur në parajsë; tani Satani I përdor ato për qëllimet e tij të liga dhe ka krijuar më shumë nga ato.”

“O lexues, a do të pendohesh për mëkatet e tua para se të jetë përjetësisht tepër vonë? Sepse të gjithë do të vijnë para Meje në gjykim. Parajsa u largua nga pozicioni I vet pranë ferrit kur Unë vdiqa dhe u ringjalla me fuqinë e Zotit, Atit Tim.”

Përsëri, unë po ju them se këto qeli, që janë 17 (27.4 km) milje të larta, shërbejnë si një burg për ata që dikur ishin punëtorët e errësirës për Satanin , ata që ishin përfshirë në çdo lloj mëkati që kishte të bënte me fuqinë djallëzore, okultet dhe adhurimin satanik.

Jesusi tha, “Eja, Unë dua të tregoj diçka.”

Menjëherë ishim rreth një gjysëm milje lart në ajër, në qëndër të barkut të ferrit, dhe në qëndër të bllokut të qelive prej 17 milje të lartë. Dukej sikur ishim në një pus, ku as fillimi dhe as fundi nuk dukej prej errësirë. Një dritë e verdhë filloi të mbushte vëndin. Unë mbaja fort dorën e Jesusit.

“I dashur Zot,” pyeta unë, “përse jemi këtu?”

Papritur erdhi një erë me forcën e një stuhie dhe një zhurmë e fortë nxitimi. Flakë të mëdha zjarri filluan të ngjiteshin anëve të mureve të qelive, duke djegur çdo gjë që gjenin përpara. Flakët arrinin brënda çdo qelie duke sjellë pritma të vajtueshme dhimbje dhe dëshpërimi. Edhe pse Jesusi dhe unë nuk prekeshim nga flakët, frika më mblidhej përbrënda kur shikoja shpirtrat e humbur që vraponin në pjesën e pasme të qelisë duke u përpjekur të gjenin një vënd për tu fshehur.

Një tingull djallëzor filloi të dilte nga e majta jonë. Unë vështrova dhe pashë Satanin që qëndronte me kurriz ndaj nesh dhe ishte I gjithi në flakë. Por ai nuk po digjej; por ishte ai që e shkaktonte zjarrin. Tani qëndronte I përpirë nga flakët, duke shijuar britmat e atyre shpirtrave të shkretë dhe të humbur.

Kur Satani lëvizte krahët, topa të mëdhenj zjarri dilnin prej tij. Britmat që të copëtonin zemrën dhe dënesa të mëdha dhimbje vinin nga qelitë. Shpirtrat brënda po digjeshin të gjallë nga ky zjarr më I nxehtë se liqeni I nxehtë dhe përsëri nuk mund të vdisnin. Djajtë, gjithashtu, bashkoheshin duke qeshur kur Satani shkonte nga një qeli në tjetrën, duke torturuar të humburit.

Jesusi tha, “Satani ushqehet në ligësi. Ai lavdërohet në dhimbje dhe vuajtje dhe fiton fuqi prej saj.”

E pashë Satanin si një flakë të kuqërremtë në të verdhë dhe anesoret në ngjyrë kafe që ngriheshin rreth tij. Një erë e fortë dhe e stuhishme I frynte veshjet e tij te cilat nuk digjeshin. Aroma e mishit të djegur e mbushte ajrin dhe e kuptova menjëherë se tmerret e ferrit janë të vërteta. Satani ecte përmes flakëve dhe ato nuk mund ta digjnin atë. Edhe pse pashë vetëm kurrizin e tij, mund të dëgjoja qeshjen e tij djallëzore ngado.

Pashë se si Satani u ngrit në një mjergull tymi, duke e marrë zjarrin lart me vete ne majë të barkut të ferrit. Dëgjova se si ai u kthye dhe me zë të lartë deklaroi se nëse këta shpirtra nuk e adhuronin atë, ai do ti çonte me radhë në ‘qëndrën e argëtimit’.

“Jo, të lutemi, Satan, ne do të adhurojmë ty,” bërtisnin ata me një zë dhe të gjithë filluan të përkulen në adhurim ndaj djallit. Dhe sa më shumë e adhuronin, aq më e madhe bëhej dëshira e tij për adhurim. Fortë e më fortë dëgjoheshin tingujt e lavdërimit deri sa këmbanat e ferrit filluan të bien me zhurmë.

Jesusi tha, “Të gjithë ata që janë në qelitë e ferrit e dëgjuan ungjillin e vërtetë kur ishin gjallë në tokë. Shumë herë shpëtimi Im ju ofrua atyre. Shumë herë Shpirti Im I tërhiqte ata, por ata nuk përuleshin apo të vinin tek Unë për shpëtim.”

Ndërsa Jesusi fliste, Satani po ju thoshte subjekteve të veta, “Ha-ha, kjo është mbretëria juaj – e gjithë mbretëria që do të keni përherë. Mbretëria ime mbulon gjithë tokën dhe botën poshtë.” E dëgjoja tek bërtiste, “Kjo është jeta juaj përjetësisht!”  Dhe thirrje pendimi vinin nga qelitë që digjeshin.

Jesusi tha, “Shpëtimi Im është falas. Kushdo që dëshiron, le të vij dhe të shpëtoj nga ky vënd I ndëshkimit të përjetshëm. Unë nuk do ta hedh jashtë. Nëse ke qënë një shtrigë apo magjistar, madje dhe po të kesh bërë marrëveshje me djallin, fuqia Ime do ta thyej atë dhe gjaku Im I derdhur do të shpëtoj ty. Unë do ta heq mallkimin e lig nga jeta juaj dhe do të shpëtoj nga ferri. Më jep Mua zemrën tënde që Unë të zgjidh nga zinxhirët dhe të bëj të lirë.”