1. NE FERR

Për Kathrin Nga Jesusi

 “Për këtë qëllim ke lindur, të shkruash dhe të tregosh atë që Unë të kam thënë dhe treguar. Sepse këto gjëra janë të besueshme dhe të vërteta. Thirrja jotë është që të njoftosh botën se ka ferr dhe se Unë, Jesusi, u dergova nga Zoti t’i shpëtoj ata nga kjo torturë.”

1. Në Ferr

Në Mars 1976 ndërsa po lutesha në shtëpi, pata një visitë nga Zoti Jesu Krisht. Unë kisha ditë që lutesha në Shpirtin e Shenjtë kur papritur ndjeva presencën e Zotit. Fuqia dhe Lavdia e Tij mbushën shtëpinë. Një dritë madhështore ndriçoi dhomën ku po lutesha, dhe një ndjenjë e ëmbël dhe e mbrekullueshme më pushtoi. Dritat dilnin si valë deti, duke mbështjellë apo çmbështjellë njëra tjetrën. Ishte një pamje mahnitëse! Dhe zëri I Zotit filloi të më flasi.

Ai tha,”Unë jam Jesu Krishti, Zoti yt, dhe Unë dëshiroj të jap një zbulim për të pregatitur shenjtorët për ardhjen Time dhe të kthehen shumë në rrugën e drejtë. Forcat e errësirës egzistojnë dhe gjykimet e Mia janë të vërteta. Bija Ime, Unë do të çoj ty në ferr me anën e Shpirtit Tim dhe do të tregoj shumë gjëra të cilat dua që bota t'i dij. Unë do të shfaqem ty shumë herë; Unë do ta nxjerr shpirtin tënd nga trupi dhe në fakt do të çoj në ferr.”

“Unë dua që ti të shkruash një libër dhe të tregosh visionet dhe të gjitha gjërat që unë të shfaq. Ti dhe Unë do të ecim mes ferrit së bashku. Shënoi këto gjëra që ishin, janë dhe do të vijnë. Fjalët e Mia janë të vërteta, të besueshme dhe besnike. Unë jam Ai që Jam dhe nuk ka tjerër veç Meje.”

 “I dashur Zot,” thirra unë, “Çfarë dëshiron që unë të bëj?” E gjithë qënia ime kërkonte të thërriste Jesusin, ta njihte presencën e Tij. Mënyra me e mirë që mund ta përshkruaj është te them se dashuria më pushtoi të tërën. Ishte dashuria më e bukur, më e paqshme, më e gësueshme dhe më e fuqishme që kisha ndjerë ndonjëherë.

Lavditë për Zotin filluan të rrjedhin prej meje. Menjëherë doja t'i jepja Atij gjithë jetën time që Ai ta përdorte për të shpëtuar njerëzit nga mëkatet. E dija, me anë të Shpirtit të Tij, se aktualisht ishte ai Jesu Krishti Biri I Zotit në dhomë me mua. Nuk mund të gjej fjalë të shpreh presencën e Tij hyjnore. Por jam e bindur se e di se ishte Zoti.

“Shiko bija Ime” tha Jesusi, “Unë do të marr në ferr me anë të Shpirit Tim me qëllim që ti të mbash shënim mbi realitetin e tij, ti tregosh gjithë tokës se ferri egziston, dhe ti nxjerrësh të humburit nga errësira në dritën e ungjillit të Jesu Krishtit.”

Në cast, shpirti im doli nga trupi. Unë u ngjita me Jesusin lart dhe dola nga dhoma drejt lart në qiell. E dija gjithçka që po ndodhte me mua. Pashë burrin dhe fëmijët që flinin poshtë në shtëpi. Dukej sikur kisha vdekur dhe trupi im kishte mbetur mbrapa në krevat ndërsa shpirti ecte me Jesusin lart mes për mes shtëpisë. Dukej sikur e gjithë çatia ishte palosur dhe unë mund të shikoja familjen që flinin në krevatet  e tyre. Ndjeva prekjen e Jesusit kur tha, “Mo ski frikë. Ata do të jenë të sigurtë.” Ai i dinte mendimet e mia.

Do të mundohem sipas mundësisë më të mirë që të tregoj hap pas hapi se çfarë pashë dhe ndjeva. Disa nga gjërat nuk I kuptova. Zoti Jesus më tregoi kuptimin e shumicës prej tyre, por disa të tjera nuk mi tregoi. E dija atëherë, dhe tani e di se ato gjëra me të vërtetë po ndodhnin dhe vetëm Zoti mund të m’I tregonte. Lavdojeni emrin e Tij të shenjtë. Njerëz, më besoni se ferri egziston. Unë u çova atje me ndihmën e Shpirtit shumë herë gjatë pregatitjes së këtij raporti.

Shpejt ne ishim lart në qiell. U ktheva dhe pashë nga Jesusi. Ai ishte plot me lavdi dhe forcë dhe një paqe e tillë rridhte prej Tij. Ai më mori dorën dhe tha, “Unë të dua. Mos ki frikë sepse Unë jam me ty.”

Pas kësaj ne filluam të ngjiteshim më lart në qiell dhe tani unë mund të shikoja tokën poshtë. Duke dalë nga toka dhe duke u shpërndarë në shumë vënde ishin disa sende si tuba që rrotulloheshin rreth një pike qëndrore dhe pastaj ktheheshin prapa.

Ato lëviznin sipër tokës dhe dukeshin si një gjigant, si një lloji frikacaku që lëvizte vazhdimisht. Ato vinin  nga të gjitha anët e tokës. “Çfarë janë këto?” e pyeta Zotin Jesus ndërsa u afruam tek një nga ato. “Këto janë portat e ferrit”, tha Ai. “Ne do të hyjmë në ferr përmes një prej tyre.”

Menjëherë ne u futëm në një nga këto tubat. Brenda, dukej si një tynel, që rrotullohej e rrotullohej dhe kthehej mbrapsh përsëri. Një errësirë e thellë na mbuloi dhe me këtë errësirë erdhi një erë kaq e tmerrshme sa gati më mori frymën. Përgjatë anëve të këtij tyneli ishin disa forma të gjalla të ngulitura në mure. Në ngjyrë gri të errët, këto forma lëviznin dhe na thërisnin ndërsa ne kalonim. E dija pa më treguar se ata ishin të ligj.

Këto forma mund të lëviznin por ishin ende të ngjitura në mure. Një erë e tmerrshme dilte prej tyre dhe na ulërinin me thirrjet më të tmerrshme. Ndjeva një forcë të ligë dhe të padukshme që lëvizte brënda tyneleve. Disa herë në errësirë mund të dalloja format. Një mjegull e ndryrë u mbulonte shumicën e tyre. “Zot, çfarë janë këto?” pyeta Jesusin ndërsa mbaja fort dorën e Tij. Ai tha, “Këto janë shpirtra të ligj gati për tu nxjerrë në tokë kur satani të japi urdhrin.”

Ndërsa po futeshim në tynel, format e liga po  qeshnin dhe na thërrisnin. Ata mundoheshin të na preknin por nuk mundeshin për shkak të fuqisë së Jesusit. Ajri ishte I ndotur dhe I pistë dhe vetëm presenca e Jesusit më ndalonte të klithja në atë tmerr të plotë.

Oh, po, I kisha të gjitha ndjesitë – mund të dëgjoja, të merrja erë, të ndjeja dhe madje të shijoja te ligën në këtë vënd. Për më tepër, ndjesitë e mia u bënë më të ndjeshme dhe aroma dhe pislliku më bënë të ndjehesha keq.

Britmat mbushën ajrin ndërsa ne erdhëm afër basës së tynelit. Britma therësë erdhën nga tyneli I errët për të në takuar. Tinguj të çdo lloji mbushën ajrin. Mund të ndjeja frikën, vdekjen dhe mëkatin rreth meje.  Aroma më e keqe që kisha ndjerë ndonjëherë mbushi ajrin. Ishte aroma e mishit të kalbur dhe dukej sikur vinte nga çdo drejtim. Kurrë në tokë nuk kisha ndjerë kaq ligësi apo të kisha dëgjuar klithma të tilla dëshpërimi.

Shumë shpejt e mësova se këto ishin klithmat e të vdekurve dhe se ferri ishte I mbushur me vajtimet e tyre. Ndejva të frynte një ere e keqe  dhe një forcë të vogël thithëse përpara nesh. Dritat si vetëtima apo ndriçime çasti përshkonin errësirën e zezë dhe lëshonin hije ngjyrë griri nëpër mure. Mezi mund të dalloja formën e diçkaje para meje. U tërhoqa e shokuar kur e kuptova se ishte një gjarpër I madh që lëvizte para nesh. Ndërsa vazhdoja ta shikoja, vura re edhe këto gjarpërinj të shëmtuar që rrëshqisnin ngado.

Jesusi më tha, “Ne shumë shpejt do të hyjmë në këmbën e majtë të ferrit. Përpara do të shikosh pikëllim të madh, trishtim prekës dhe tmerr të papërshkrueshëm. Qëndro pranë Meje dhe Unë do të jap forcë dhe mbrojtje kur ne të kalojmë mes ferrit. Gjërat që ti do të shikosh janë një paralajmërim.” Ai tha, “Libri që do të shkruash do të shpëtoj shumë shpirtra nga ferri. Ajo që do të shikosh është e vërtetë. Mos ki frikë se Unë do të jem me ty.”

Më në fund,  Zoti Jesus dhe unë ishim në fund të tynelit. Ne po futeshim në ferr. Unë do të përpiqem sa të mundem të tregoj se çfarë pashë dhe do ta tregoj sipar radhës që Zoti ma dha mua.

Para nesh, aq sa mund të shikoja, ishin objektet fluturuese që hidheshin andej këndej. Zhurma rënkimi dhe qarje të vajtueshme mbushën ajrin. Para meje pashë një dritë të zbehtë dhe ne filluam të ecim drejt saj. Rruga ishte me pluhur të thatë.  Shumë shpejt ne ishim tek hyrja ne një tynel te vogël te rrët.

Disa gjëra nuk mund t'i hedh në letër; ishin tepër të tmerrshme për tu përshkruar. Frika në ferr mund të ndjehej dhe e dija se nëse nuk isha me Jesusin nuk do të mund të kthehesha. Ndërsa shkruaja këtë, unë nuk I kuptova disa nga gjërat që pashë por Zoti Jesus I di të gjitha gjërat dhe Ai më ndihmoi të kuptoja pjesën më të madhe të atyre që pashë.

Më lejoni t’ju paralajmëroj – mos shkoni në atë vënd. Është një vënd I tmerrshëm I torturava, dhimbjeve të padurueshme dhe mjerim I përjetshëm. Shpirti juaj do të jetë gjithmonë I gjallë. Shpirti rron përgjithmonë. Ju do të jeni vetvetja dhe shpirti juaj do të shkoj ose në qiell ose në ferr.

Pë rata që mendojnë se ferri është këtu në tokë – po, keni të drejtë, është! Ferri është në qëndër të tokës dhe ka shpirtra që torturohen atje natë e ditë. Nuk ka argëtime ne ferr. Nuk ka dashuri. Nuk ka dhembshuri. Nuk ka pushim. Vetëm një vënd pikëllimi përtej besimit tuaj.